حمایت از حقوق کارگران جزو اصول اساسی است که تقریبا در قوانین تمام کشورها پیشبینی شده است. روابط استخدامی بایستی به گونهای تنظیم شوند که هم حقوق و منافع کارگر و هم حقوق و منافع کارفرما مورد حمایت قرار گیرند. به همین خاطر، قانون کار برای هر یک از طرفین روابط استخدامی حقوق و مزایای گوناگونی پیشبینی کرده است. متأسفانه گاهی کارفرمایان با سوء استفاده از ناآگاهی کارگران نسبت به حقوق و مزایای قانونی خود، از پرداخت یا ایفای این قبیل حقوق در مقابل کارگران اجتناب مینمایند. در چنین مواردی، شخص کارگر میتواند در مقابل عدم پرداخت حقوق و مزایای قانونی خود اقدام به شکایت از کارفرما نماید. طرح شکایت از کارفرما نیازمند آشنایی با حقوق قانونی کارگران، آشنایی با مرجع صالح طرح شکایت و غیره است که در این گفتار به بررسی آنها خواهیم پرداخت.
تا پیش از تصویب قانون کار، احساس نیاز به قانونی جامع که روابط استخدامی را تنظیم نموده و از حقوق کارگران بخش خصوصی حمایت نماید به خوبی در جامعه احساس میشد. نهایتاً در سال 1369 قانون کار طی 12 فصل و 203 ماده به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. این قانون، مفاهیم و اصطلاحات حقوقی گوناگونی را تعریف نموده است که آشنایی با چند اصطلاح به شرح زیر ضروری است.
به موجب ماده 7 این قانون، قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حقالسعی کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت برای کارفرما انجام دهد. قراردادهای استخدامی بر حسب مدت زمان کار یا نوع کار به انواع مختلفی از جمله قرارداد کار موقت، قرارداد کار دائم، قرارداد کار معین (پروژهای)، قرارداد کار درصدی و غیره تقسیم میشوند.
یکی از طرفین قراردادهای استخدامی کارفرماست. کارفرما شخصی حقیقی یا حقوقی است که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حقالسعی کار میکند. در اصطلاح عامیانه، کارفرما صاحب کار نیز نامیده میشود.
طرف مقابل کارفرما در قراردادهای استخدامی کارگر نامیده میشود. طبق ماده 2 قانون کار کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حقالسعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار میکند. شایان ذکر است که در اصطلاح حقوقی، کلیه کارکنان بخش خصوصی کارگر و کارکنان بخش دولتی کارمند نامیده میشوند. بنابراین، حسابدار یا کارمند یک شرکت بازرگانی خصوصی که در عرف کارمند نامیده میشود، یک کارگر به شمار میآمده و تحت حمایت قانون کار قرار دارد.
قانون کار برای تمامی کارگران حقوق و مزایای مالی و غیرمالی مختلفی پیشبینی نموده است که شخص کارفرما موظف به رعایت و ایفای این قبیل حقوق و مزایا بوده و بایستی آنها را در قراردادهای استخدامی قید نمایند. حقوق و مزایای قانونی کارگران عبارتند از:
هر کارگری در قبال انجام فعالیت مشخصی که کارفرما به وی سپرده است، مستحق دریافت مزد است. مزد یا حقوق کارگر بر طبق شرایط تنظیم قرارداد، ساعت کاری و توافقات بین کارگر و کارفرما تعیین میگردد. اما در هر صورت، مبلغ حقوق کارگر نبایستی از حداقل حقوق پایه وزارت کار پایینتر باشد. شورای عالی کار هر ساله مطابق با نرخ تورم، نرخ حقوق پایه کارگران را اعلام نموده و کارفرمایان نمیتوانند حقوق کارگر را کمتر از این نرخ اعلام شده بپردازند. حتی در قراردادهای کار پاره وقت نیز مبنای محاسبه حقوق کارگر، نرخ حقوق پایه اعلام شده توسط شورای عالی کار است.
شورای عالی کار علاوه بر تعیین نرخ حقوق پایه، هر ساله مبلغ مشخصی را نیز تحت عنوان حق مسکن اعلام مینماید که کارفرمایان موظف به پرداخت ماهانه این مبلغ به کارگران هستند. در خصوص پرداخت حق مسکن تفاوتی بین کارگر مجرد و متأهل وجود نداشته و در هر صورت، کارگران مستحق دریافت آن هستند.
کارگران متأهل از یک حق قانونی دیگر تحت عنوان حق تأهل برخوردار هستند. حق تأهل مبلغ مشخصی است که کارفرما ماهانه به کارگران متأهل پرداخت مینماید. نرخ این مبلغ نیز هر ساله با توجه به میزان تورم تغییر کرده و اعلام میگردد.
هر کارگر صاحب فرزند، اعم از کارگر خانم یا آقا، به ازای هر فرزند ماهانه مبلغ مشخصی تحت عنوان حق اولاد از کارفرما دریافت مینماید. حق اولاد به ازای فرزند دختر تا زمان ازدواج یا اشتغال فرزند دختر و به ازای فرزند پسر تا 18 سالگی وی به کارگر پرداخت میشود. البته اگر کارگر صاحب فرزند پسری باشد که بین 18 تا 25 سال سن داشته و مشغول به تحصیل باشد، با ارائه گواهی اشتغال به تحصیل فرزند میتواند حق اولاد این فرزند را نیز دریافت نماید.
یکی دیگر از مزایای رفاهی کارگران، بهرهمندی از حق خوار و بار یا بن کارگری است. حق خوار و بار نیز مانند حق مسکن مبلغ مشخصی است که ماهانه به همه کارگران پرداخت میشود.
قانون کار حداکثر مدت زمانی قانونی برای فعالیت کارگر را 44 ساعت در هفته اعلام نموده است. این میزان در خصوص مشاغل سخت و زیانبار به 36 ساعت در هفته کاهش مییابد. چنانچه مدت زمان فعالیت کارگر از این میزان تجاوز نماید، کارفرما موظف است نسبت به مازاد این زمان، مبلغ اضافه کاری کارگر را محاسبه و به وی پرداخت نماید.
چنانچه کارگر به مأموریت مشخصی اعزام شده باشد، استحقاق دریافت حق مأموریت را خواهد داشت. طبق تبصره ماده 46 قانون کار، مأموریت فعالیتی است که کارگر برای انجام آن حداقل 50 کیلومتر از محل کار خود دور شده و مجبور به حداقل یک شب اقامت در محل مأموریت باشد.
حق سنوات نوعی پاداش است که در پایان سال یا پایان کار به کارگر پرداخت میگردد. مبلغ حق سنوات برابر با یک ماه آخرین حقوق کارگر است. این مبلغ یا در پایان هر سال کاری به کارگر پرداخت شده یا این مبلغ هر ساله تجمیع شده و در زمان پایان قرارداد استخدامی به کارگر پرداخت میگردد.
یکی از حقوق غیرمالی کارگران مربوط به میزان تعطیلات و مرخصیهاست. روزهای جمعه و تعطیلات رسمی جزو تعطیلات همه کارگران به حساب میآید و اگر کارگری در این روزها در محل کار حاضر شود، استحقاق دریافت 40 % اضافه بر مزد خود را دارد. علاوه بر این، هر کارگر مجموعاً یک ماه به ازای هر سال کار حق استفاده از مرخصی استحقاقی سالانه را خواهد داشت.
کارفرمایان همواره موظفند حقوق قانونی کارگران را رعایت کرده و از آنها حمایت نمایند. چنانچه کارفرما حقوق قانونی کارگر را نادیده بگیرد، کارگر میتواند به منظور احقاق حقوق خود اقدام به شکایت از کارفرما نماید. موارد شکایت کارگر از کارفرما میتواند موارد مختلفی از جمله موارد زیر باشد.
همه کارگران حق برخورداری از حقوق و مزایای قانونی خود به شرحی که توضیح داده شد را دارند. کارفرما موظف است در صورتی که کارگر مشمول برخورداری از هر یک از این حقوق ماننده حق مأموریت، حق اولاد و غیره قرار گرفت، آن را به کارگر پرداخت نماید. در غیر این صورت، کارگر این حق قانونی را دارد که از کارفرما بابت عدم پرداخت حقوق و مزایای قانونی خود شکایت نماید.
کارفرما موظف است در تعیین مبلغ حقوق کارگر در قرارداد استخدام، حداقل مبلغ حقوق پایه وزارت کار را رعایت نماید. حقوق کارگر نمیتواند کمتر از این مبلغ باشد. حتی در صورت استخدام به صورت نیمه وقت نیز بایستی همین مبلغ مبنای محاسبه حقوق قرار گیرد. از طرف دیگر، در پرداخت حقوق ماهانه کارگر، کارفرما موظف است مبلغ حقوق مندرج در قرارداد را به کارگر پرداخت نماید. در صورت پرداخت حقوق به میزان کمتر از قرارداد استخدام، کارگر میتواند از کارفرما شکایت نماید.
در قانون کار حداکثر ساعت کاری کارگر برای مشاغل عادی 44 ساعت در هفته و برای مشاغل سخت و زیانبار 36 ساعت در هفته تعریف شده است. در صورتی که کارگر بیش از این میزان کار کند، مستحق دریافت اضافه کاری است. ساعات اضافه کاری کارگر نیز نباید بیش از 24 ساعت در هفته باشد. چنانچه میزان اضافه کاری کارگر نامتعارف بوده و کارفرما نیز از این بابت مبلغی تحت عنوان اضافه کاری به کارگر پرداخت نکند، کارگر میتواند به علت بیگاری و کار کردن بیش از حد معمول بدون پرداخت اضافه کاری اقدام به طرح شکایت از کارفرما نماید.
بیمه کردن کارگر از جمله الزامات قانون کار است که کارگر و کارفرما نمیتوانند هیچ توافقی بر خلاف آن انجام دهند. در هر صورت، کارفرما موظف به بیمه کردن کارگر و پرداخت حق بیمه اوست. چنانچه کارفرما از انجام این تکلیف سرباز زند، کارگر میتواند اقدام به شکایت از وی نماید.
اخراج کارگر توسط کارفرما نیازمند اعلام تذکرات شفاهی و کتبی پیش از اخراج است. در صورت اخراج نیز کارفرما بایستی کلیه حقوق قانونی کارگر را تسویه کامل نماید. چنانچه این موارد در صورت اخراج کارگر رعایت نشود، کارگر اخراجی میتواند از کارفرما شکایت نماید.
زمانی که کارفرما شخصی را استخدام مینماید، بایستی کلیه توافقات خود را در قالب قراردادی تحت عنوان قرارداد استخدام درج نمایند. اما متأسفانه گاهی کارفرمایان از تنظیم قرارداد استخدام سرباز میزنند. در چنین مواردی، کارگر میتواند به علت عدم تنظیم قرارداد اقدام به طرح شکایت از کارفرما نماید.
معمولاً کارگران فاقد سابقه کار در ابتدا کار خود را تحت عنوان دوره کارآموزی شروع میکنند. در این دوره همکاری طرفین به صورت موقتی و آزمایشی است. اما در هر صورت کارآموز مستحق دریافت حقوق دوره کارآموزی است. زمانی که کارفرما همکاری خود با کارآموز را به صورت یکطرفه قطع کرده و حقوق دوره کارآموزی وی را پرداخت ننماید، کارآموز میتواند از این بابت از کارفرما شکایت نماید.
قانون کار به منظور رسیدگی به اختلافات ناشی از قراردادهای استخدامی و حل و فصل آنها مراجع تخصصی پیشبینی نموده است. با پیشبینی این مراجع، کارگر به منظور شکایت از کارفرما نیازی به طرح دعوا در دادگاه و دادسرا ندارد. مراجع تخصصی که صلاحیت رسیدگی به شکایت از کارفرما را دارند عبارتند از:
شورای اسلامی کار نهادی است که به عنوان نماینده کارگران در مقابل کارفرمایان محسوب شده و نخستین مرجعی است که صلاحیت رسیدگی به اختلافات فیمابین کارگر و کارفرما را دارد. در صورت شکایت از کارفرما، این شورا سعی میکند تا در وهله اول از طریق سازش اختلافات میان کارگر و کارفرما را برطرف نماید.
شورای اسلامی کار در کارگاههایی با بیش از 50 کارگر استقرار دارد. با این حال، اگر این شورا در محل یک کارگاه وجود نداشت، انجمن صنفی کارگران وظیفه رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما را بر عهده خواهد گرفت.
در صورتی که اختلاف کارگر و کارفرما از طریق مراجعه به شورای اسلامی کار حل و فصل نشود، شکایت از کارفرما نزد مرجع دیگر مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت.
هیأت تشخیص موضوع قانون کار متشکل از یک نماینده وزارت کار، یک نماینده کارگران به انتخاب کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان و یک نماینده مدیران صنایع به انتخاب کانون انجمنهای صنفی کارفرمایان استان است. چنانچه پس از شکایت از کارفرما، اختلافات طرفین از طریق شورای اسلامی کار حل و فصل نشود، هیأت تشخیص مسئول رسیدگی به اختلاف خواهد شد. این هیأت جهت حل و فصل اختلافات اقدام به صدور رأی قطعی مینماید.
آرای صادره از هیأت تشخیص قابل اعتراض نزد هیأت حل اختلاف هستند. در واقع، این هیأت یک مرجع عالی نسبت به هیأت تشخیص محسوب میگردد. اعضای این هیأت عبارتند از: سه نفر نماینده کارگران به انتخاب کانون هماهنگی شورای اسلامی کار استان یا کانون انجمنهای صنفی کارگران یا مجمع نمایندگان کارگران واحدهای منطقه، سه نفر نماینده کارفرمایان به انتخاب مدیران واحدهای منطقه و سه نفر نماینده دولت (مدیرکل کار و امور اجتماعی استان یا نماینده او، فرماندار شهرستان یا نماینده او و رئیس دادگستری شهرستان یا نماینده او).
دیوان عدالت اداری یک نهاد مستقل جهت رسیدگی به شکایات مردم در قبال واحدهای دولتی، مأمورین دولتی و آیین نامههای دولتی است و در صورت لزوم اختیار ابطال آیین نامههای دولتی را دارد. یکی از وظایف دیوان عدالت اداری رسیدگی به اعتراض نسبت به آرای صادره از هیأت حل اختلاف است. دیوان عدالت ادارای آخرین و عالیترین مرجع رسیدگیکننده به شکایت از کارفرما است.
در صورتی که کارگر به علت پرداخت نشدن حقوق و مزایای قانونی خود خواستار شکایت از کارفرما باشد، بایستی شکایت خود را مطابق مراحل زیر به ثبت رسانده تا فرایند رسیدگی به شکایت وی نزد مراجع تخصصی حل اختلاف موضوع قانون کار آغاز شود.
به منظور ثبت شکایت از کارفرما، در وهله نخست کارگر باید در سامانه جامع روابط کار به نشانی prkar.mcls.gov.ir ثبت نام کرده و فرایند احراز هویت را پشت سر بگذارد. ثبت نام در این سامانه نیازمند داشتن کارت ملی، شماره تلفن همراه به نام شخص متقاضی و پرداخت مبلغ مشخصی بابت احراز هویت است. فرایند ثبت نام در سامانه جامع روابط کار را میتوان به صورت آنلاین یا با مراجعه حضوری به دفاتر پیشخوان دولت انجام داده و نام کاربری و رمز عبور مخصوص ورود به این سامانه را دریافت نمود.
کارگر موظف به ارائه یک دادخواست جهت شکایت از کارفرما است. در این دادخواست بایستی مشخصات خواهان و خوانده، خواسته کارگر، دلایل و مدارک و شرح خواسته کارگر به صورت کامل درج شود. بهتر است در فرایند تنظیم دادخواست، مشورت و راهنماییهای لازم از یک وکیل یا مشاور حقوقی متخصص دریافت شده یا انجام این مهم به یک وکیل متخصص سپرده شود.
پس از ثبت نام و احراز هویت در سامانه جامع روابط کار، شخص کارگر میتواند از طریق پنجره خدمات و انتخاب گزینه ثبت دادخواست بدوی شکایت خود از کارفرما بابت عدم پرداخت حقوق و مزایای قانونیاش را به ثبت برساند. پس از ثبت دادخواست، زمان و مکان جلسات رسیدگی به شکایت از کارفرما از طریق پیامک به اطلاع کارگر و کارفرما خواهد رسید.
کارگران برای ثبت شکایت از کارفرما در سامانه جامع روابط کار، بایستی پس از ورود به این سامانه مراحل زیر را به ترتیب پشت سر بگذارند:
1 . ثبت نام و احراز هویت در سامانه جامع روابط کار
2 . ورود به حساب کاربری شخصی پس از تکمیل فرایند ثبت نام و احراز هویت
3 . انتخاب گزینه ثبت دادخواست بدوی پس از ورود به حساب کاربری خود از طریق پنجره خدمات
4 . فرم دادخواست در این سامانه فرم ثابتی است و شاکی بایستی اطلاعات مورد نیاز را در این فرم وارد نماید.
5 . بارگذاری مدارک مربوط به شکایات، مانند مدارک هویتی، قرارداد استخدام و فیش حقوقی
6 . ثبت دادخواست
زمانی که کارگر دادخواست خود مبنی بر شکایت از کارفرما به علت عدم پرداخت حقوق و مزایای قانونی را در سامانه جامع روابط کار به ثبت برساند، مراتب مربوط به رسیدگی و تعیین وقت آن از طریق پیامک به اطلاع کارگر و کارفرما خواهد رسید. همچنین، با مراجعه به سامانه جامع وزارت کار نیز میتوان از روند رسیدگی به شکایت مطلع شد. فرایند رسیدگی به این شکایت به ترتیب در چهار مرجع شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی کارگران، هیأت تشخیص، هیأت حل اختلاف و دیوان عدالت اداری آغاز میگردد. در صورتی که اختلاف میان کارگر و کارفرما نزد هر یک از این مراجع حل و فصل نشود، رسیدگی به شکایت به مرجع بعدی ارجاع خواهد شد.
شایان ذکر است که آرای صادره توسط هیأت تشخیص ظرف 15 روز از تاریخ ابلاغ قابل اعتراض نزد هیأت حل اختلاف است. آرای صادره از هیأت حل اختلاف نیز برای اشخاص مقیم ایران ظرف 3 ماه از تاریخ ابلاغ و برای اشخاص مقیم خارج از ایران ظرف 6 ماه از تاریخ ابلاغ قابل اعتراض نزد دیوان عدالت اداری است.
مرور زمان بدین معناست که پس از گذشت مدت زمانی مشخصی شاکی امکان طرح شکایت را از دست داده و به شکایت وی رسیدگی نخواهد شد. خوشبختانه موارد شکایت از کارفرما مشمول قاعده مرور زمان نیست و حتی اگر سالها نیز گذشته باشد، همچنان کارگر میتواند شکایت خود از کارفرما را مطرح نماید. تنها در مواردی که کارگر اخراج شده و قصد استفاده از بیمه بیکاری را داشته باشد، موظف است شکایت خود را ظرف یک ماه از تاریخ اخراج مطرح نماید.
زمانی که کارگر بابت عدم پرداخت حقوق و مزایای قانونی خود اقدام به شکایت از کارفرما نماید و پس از رسیدگی به شکایت وی رأی به نفع کارگر صادر شود، کارفرما ملزم به پرداخت کلیه حقوق و مزایای معوقه کارگر مطابق قرارداد کاری و مقررات قانون کار خواهد شد.
علاوه بر این، بهرهبرداری و سوء استفاده از نیروی کار بدون رضایت کارگر امری غیرقانونی به شمار میآید. در صورت احراز این جرم، کارفرما به مجازات حبس از 91 روز تا یک سال یا پرداخت جزای نقدی معادل 50 تا 200 برابر حداقل دستمزد روزانه کارگر محکوم خواهد شد.
مشخصات شاکی:
مشخصات مشتکیعنه:
اطلاعات وکیل (در صورت وجود):
موضوع شکایت: شکایت از کارفرما به دلیل وادار کردن کارگر به فعالیت بیش از ساعت کاری مقرر و عدم پرداخت اضافه کاری
دلایل و ضمائم: قرارداد استخدام، فیش واریز حقوق و …
شرح شکایت:
ریاست محترم هیأت تشخیص ………… با عرض سلام و احترام
به استحضار میرسانم که اینجانب …………….. فرزند ……….. از تاریخ ……… مشغول به فعالیت در کارگاه خیاطی ……. به نشانی …………….. به عنوان چرخکار شدهام. در زمان شروع فعالیت آقا/خانم ………….. به عنوان کارفرما اقدام به تنظیم قرارداد استخدام با اینجانب نمود. به موجب این قرارداد که ضمیمه شکوائیه شده است، مقرر شد که ساعت کاری 44 ساعت در هفته از قرار شنبهها تا چهارشنبهها از ساعت 9 الی 17 و پنجشنبهها از ساعت 9 الی 13 باشد و در صورت اضافه کاری، مبلغ اضافه کاری مطابق قانون کار محاسبه شده و به حقوق کارگر اضافه گردد. در یک سال نخست همکاری شرایط قرارداد و ساعت کاری و پرداخت اضافهکاریها به صورت کامل رعایت میشد. اما در شش ماه گذشته ساعت کاری کارگاه خیاطی تغییر کرده و هرروز 2 ساعت به ساعت کاری کارگاه اضافه شده است. این در حالی است که در این مدت، کارفرما تغییری در پرداخت حقوق اینجانب نداشته و اضافه کاریهای مربوطه نیز محاسبه نشده است. فلذا به استناد عدم پرداخت اضافه کاریها و بهرهکشی از کارگر توسط کارفرما تقاضای رسیدگی به این موضوع و الزام کارفرما به پرداخت اضافه کاریهای معوقه و محکومیت وی به بهرهبرداری و سوء استفاده از کارگر و تعیین مجازات مقتضی را دارم.
طبیعتاً تمام افراد جامعه با قوانین و مقررات به طور کامل آشنایی ندارند. ناآشنایی با قوانین و مقررات میتواند منجر به تضییع بسیاری از حقوق افراد شود. در این بین، قوانین استخدامی جزو قوانینی است که افراد شاید کمترین اطلاعات را نسبت به آنها داشته باشند. متأسفانه همین موضوع باعث میشود که در بسیاری از مواقع حقوق کارگران در روابط استخدامی تضییع شود.
در این موارد، دریافت مشورت و راهنمایی از یک وکیل متخصص در حوره امور استخدامی و روابط کاری به کارگر کمک میکند که از تضییع حقوق قانونی خود جلوگیری نماید. شخص کارگر میتواند با همراهی یک وکیل متخصص اقدام به شکایت از کارفرما کرده و با راحتترین روش و در سریعترین زمان ممکن حقوق از دست رفته خود را بازیابد.
در روابط استخدامی هر کارگری از حقوق و مزایای مختلفی برخوردار است. کارفرما موظف است این حقوق و مزایا از جمله حق مسکن، حق سنوات، تعطیلات و مرخصیها و غیره را برای کارگر تضمین کرده و به وی پرداخت نماید. عدم پرداخت حقوق و مزایای کارگر این حق را برای وی ایجاد میکند که بتواند اقدام به شکایت از کارفرما نماید. برای شکایت از کارفرما قانونگذار مراجع تخصصی حل و فصل اختلافات ناشی از روابط استخدامی را پیشبینی نموده است. شکایت از کارفرما به ترتیب در چهار مرجع تخصصی شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی کارگران، هیأت تشخیص، هیأت حل اختلاف و دیوان عدالت اداری به شرحی که در این مقاله توضیح داده شد مورد رسیدگی قرار میگیرد.
امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده و اطلاعات کافی در زمینه چگونگی شکایت از کارفرما را در اختیار شما قرار داده باشد. در صورتی که با سؤال یا ابهامی در این زمینه مواجه هستید، میتوانید پرسش خود را در قسمت دیدگاهها درج نمایید تا در اسرع وقت به آنها پاسخ داده شود. در صورت نیاز به دریافت مشاوره تخصصی نیز میتوانید از طریق شماره تماس یا فرم ارتباطی با ما در ارتباط باشید.
خانم امالبنین تنکابنی رضایی، وکیل پایه یک دادگستری و مدیر مجموعه وکیل سؤال، با سالها تجربه در زمینه ارائه خدمات حقوقی، شخصاً بر کیفیت خدمات ارائه شده نظارت خواهند داشت.
وکیل سؤال – همراه شما در مسیر عدالت
قانون کار مراجع اختصاصی جهت رسیدگی به شکایت از کارفرما پیشبینی نموده است. این مراجع به ترتیب عبارتند از: شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی کارگران، هیأت تشخیص، هیأت حل اختلاف و دیوان عدالت اداری.
شورای اسلامی کار نخستین مرجعی است که اقدام به رسیدگی به شکایت از کارفرما مینماید. این مرجع سعی میکند اختلاف میان کارگر و کارفرما را از طریق حصول صلح و سازش برطرف نماید. این مرجع اقدام به صدور رأی نمینماید. چنانچه سازش میان کارگر و کارفرما در این مرحله حاصل نشود، هیأت تشخیص موظف به رسیدگی خواهد شد.
سامانه جامع روابط کار به منظور رسیدگی به شکایت از کارفرمایان راهاندازی شده است. بنابراین در صورتی که کارگر خواستار شکایت از کارفرما بابت عدم پرداخت حقوق و مزایای قانونی خود باشد، بایستی شکایت خود را در این سامانه به ثبت برساند تا در مراجع تخصصی موضوع قانون کار مورد رسیدگی قرار گیرد.
قرارداد استخدام یکی از مهمترین مدارکی است که برای شکایت از کارفرما قابل ارائه به مرجع رسیدگیکننده است. عدم تنظیم قرارداد استخدام موجب میشود امکان تضییع حقوق کارگر برای کارفرما فراهم شود. با این حال، فقدان این قرارداد به معنای عدم امکان شکایت از کارفرما نیست. هر چند که بدون وجود قرارداد اثبات ادعای کارگر دشوار میشود، اما به هر حال امکان ثبت شکایت از کارفرما و رسیدگی به آن وجود خواهد داشت.
تنظیم یک قرارداد استخدام جامع و کامل که کلیه حقوق و مزایای قانونی کارگر را به تفکیک بیان نموده باشد، تا حد بسیار زیادی از بروز اختلاف میان کارگر و کارفرما و نیاز به طرح شکایت از کارفرما پیشگیری مینماید.
نظرات کاربران